دهی است از دهستان پشتکوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان واقع در 66 هزارگزی شمال خاوری گچساران و 6 هزارگزی شمال راه اتومبیل روبهبهان بکازرون و شیراز. هوای آنجا معتدل و دارای 500 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه تأمین می شود. محصول آنجا غلات، برنج، کنجد، حبوب و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. صنایع دستی زنان گلیم و عبابافی است. راه آن مالرو است. ساکنین از طایفۀ باشت و بابوئی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی است از دهستان پشتکوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان واقع در 66 هزارگزی شمال خاوری گچساران و 6 هزارگزی شمال راه اتومبیل روبهبهان بکازرون و شیراز. هوای آنجا معتدل و دارای 500 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه تأمین می شود. محصول آنجا غلات، برنج، کنجد، حبوب و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. صنایع دستی زنان گلیم و عبابافی است. راه آن مالرو است. ساکنین از طایفۀ باشت و بابوئی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
غراب البین. رجوع به غراب البین شود: فغان از این غراب بین و وای او که در نوا فکندمان نوای او. منوچهری. غراب بین نیست جز پیمبری که مستجاب زود شد دعای او. منوچهری. غراب بین نای زن شده ست از آن سته شدم ز استماع نای او. منوچهری
غراب البین. رجوع به غراب البین شود: فغان از این غراب بین و وای او که در نوا فکندمان نوای او. منوچهری. غراب بین نیست جز پیمبری که مستجاب زود شد دعای او. منوچهری. غراب بین نای زن شده ست از آن سته شدم ز استماع نای او. منوچهری